Նա դեռ փոքրուց ցանկանում էր ապրել իր համար: Բայց ուր գնում էր, ում հետ շփվում էր, դառնում էր ծաղրանքի առարկա: Երբ մանկապարտեզ էր գնում ուզում էր շփվեր, խաղար մնացածի նման, բայց ինչ-որ բան իր մոտ չէր ստացվում: Իր ամեն մի գործողություն դառնում էր քննադատության առարկա: Քիչ-քիչ նա փոխեց գործողությունները,անում էր այնպես,ինչպես ուրիշներն էին ուզում,ինչպես ուրիշներին էր դուր գալիս: Քիչ-քիչ զգում էր,որ կորցնում է իր դեմքը դառնում կամակատար,անում է այն ինչ իր սրտով չէ: Ներսում խոսում էին երկու ես՝ մեկը ով ինքն էր իրականում,մյուսը որ ուրիշներն էին ցանկանում տեսնել: Նա ամեն օր սպասում էր, թե երբ կկարողանա լինել այնպիսին ինչպիսին ինքն է ոչ թե մտածածին մի էություն: Վերջ ի վերջո նա ընտրեց դերասանի մասնագիտությունը: Բեմում նա ազատ էր, նրա կարողությունները առաջին անգամ գնահատվեց,այն մարդիկ ովքեր նրան ծաղրում էին, հիմա արդեն ոտընկայս ծափահարում էին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий